Imaginy o One Direction: Changing cz. VII

"Oczami Lou"
Wstałem z łóżka cały obolały i zmęczony. Tak jak wstałem zszedłem na dół do kuchni, gdzie zastałem mamę i Fizzy.
- O synek wstałeś, siadaj i masz tu śniadanie. - Powiedziała moja rodzicielka, kładąc mi przed sobą miskę z płatkami. - Tęsknisz za (t.i.)? - Zapytała mnie widząc moją twarz.
- Tak. - Powiedziałem po czym włożyłem sobie do ust łyżkę z płatkami.
- Ja na twoim miejscu bym do niej pojechała. - Usłyszałem głos siostry.
- A gdzie ja do niej pojadę? Wiem tyle, że mieszka w Polsce.
- Oj głupi bracie. - Wrzuciła się do mnie przytulając się do moich pleców.
- Ja znam adres. - Szepnęła mi na ucho.

"Twoimi Oczami"

Obudziłam się i od razu ruszyłam w stronę łazienki, stanęłam przed lustrem i poczułam dziwne uczucie. Tak jak by miało się dzisiaj coś wydarzyć. Nie wiem jeszcze co ale tak jak by nie mogę doczekać się tego czegoś.

Zeszłam na dół i zobaczyłam rodziców ubierających się do wyjścia.
- O (t.i.) idziesz z nami do babci? Na pewno się za tobą stęskniła. - Skierowała się do mnie mama.
- Ucałuj ode mnie babcie i powiedz, że ją kocham. - Odpowiedziałam na pytanie, co miało znaczyć, że wolę zostać w domu.
- Dobrze przekaże jej ale czemu nie chcesz jechać? - Naciskała rodzicielka.
- Czuję, że muszę zostać w domu. - Powiedziałam i ruszyłam w stronę kuchni.
- Ech ta kobieca intuicja. - Usłyszałam jeszcze słowa taty i rozległ się charakterystyczny dźwięk zamykania drzwi. Weszłam do kuchni i ujrzałam kochanego braciszka.
- Hej mała. - Zaczął.
- Ile razy mam Ci tumanie tłumaczyć, że to iż jestem nisza od Ciebie nie znaczy, że jestem mała.
- Właśnie, że znaczy a ta w ogóle to jesteś ode mnie młodsza o pięć lat wiec to jeszcze jest dodatkowy pretekst. - Powiedział dumnie.
- Oj tam, a tak w ogóle to co tam u Ciebie nie widzieliśmy się a z pół roku. - I tak zaczęła się nasza rozmowa w, której opowiedzieliśmy sobie wszystko z tego czasu którego się nie widzieliśmy.
- Dobra mała, ja jadę do kumpla. - Wstał, pocałował mnie w policzek i wyszedł z domu.

Siedziałam na kanapie w salonie i oglądałam już po raz któryś "Jestem Bogiem". Gdy nagle rozległ się dzwonek do drzwi. Niechętnie wstałam i skierowałam się w stronę drzwi. Stanęłam przed drzwiami, poprawiłam włosy i otworzyłam drzwi.
- Louis co ty tu...... - Nie dokończyłam bo wbił się w moje usta. Zapomniałam jak mam na imię. Całował mnie bardzo zachłannie a za razem namiętnie z i pasją. Niestety nic nie trwa wiecznie. Oderwaliśmy się od siebie a nasze oczy wytyczyły wspólny tor.
- Przepraszam Cię...ale nie mogłem się powstrzymać. Chce Cię jeszcze przeprosić za to, że nie powiedziałem Ci kim tak na prawdę jestem. Ten miesiąc rozłąki uświadomił mi to, że coś do Ciebie czuję. Kocham Cię. - Powiedział patrząc mi prosto w oczy. Moje zaszklone oczy. Nie wiedząc co powiedzieć po prostu go pocałowałam.
- Ja Ciebie też.

" piętnaście lat później "

- Mamo jak poznałaś tatę? - Zapytała mnie moja malutka córeczka Hope.

- Młoda weź się ogarnij tata z mamą opowiadali Ci to już z sto razy. - Powiedział wkurzony Tommo.

- No ale to jest piękne. - Rozmarzyła się mała.

- Ja też lubię tę historię. - Do pokoju wszedł mój mąż. Przytulił mnie i pocałował w policzek.

- Dobra ja i tak nie mam co robić. - Powiedział zrezygnowany czternastolatek.

- To było tak........