Imaginy o One Direction: Harry^^

Święta, piękny czas spędzania czasu z rodziną i przyjaciółmi w domu, przy wieczerzy lub po prostu w domu. Lecz nie dla wszystkich. Niektórzy muszą ten czas spędzić w pracy. Na przykład lekarze, pielęgniarki, policjanci, strażacy, prezenterzy w telewizji oraz osoby które im towarzyszą. A ja na całe nieszczęście jestem taką osobą. Lekarz Internista. Młoda ledwo doświadczona lekarka. A już postawiona na tak wielkim zadaniu. Wytłumaczenie jak dla mnie jest jedno. Każdy chce być w tym czasie w domu, więc wybrali takiego niedoświadczonego zielonka jak ja. No ale cóż jak trzeba to trzeba.

Otworzyłam oczy i zobaczyłam obok siebie lezącego najważniejszego mężczyznę w moim, życiu. Podciągnęłam się na łokciach i by dostać do jego ust.
- Wesołych świąt skarbie. - Powiedziałam do uśmiechniętego Harry'ego.
- Wesołych świąt kochanie. - Odpowiedział zakładając pasmo moich włosów za ucho.
- Już się nie mogę doczekać aż pojedziemy do moich rodziców, jesteś już spakowana? - Spytał z uśmiechem. Ups....zapomniałam mu powiedzieć. Widząc jego szczery uśmiech z powodu tego wyjazdu aż mnie skręca w żołądku na wieść o tym, że będę musiała go rozczarować i powiedzieć, że idzie sam a ja będę na dyżurze w klinice.
- No wiesz Harry jest taka sprawa bo ja.....ja idę dzisiaj na dyżur do kliniki. - Powiedziałam szybko zamykając oczy by nie widzieć jego rozczarowania. - Przepraszam. - Dodałam dalej nie otwierając oczu. Gdy po chwili poczułam jak silne ramiona mnie obejmują i przyciągając do swojego ciepłego torsu.
- Nic się nie dzieje słoneczko. To twoja praca i muszę to jakoś znieść tak jak ty znosić moje wyjazdy w trasie. - Powiedział i cmoknął mnie w czoło. Ja się uśmiechnęłam i zaczęłam wstawać z łóżka i udałam się w stronę łazienki gdzie odbyłam normalne kobiece czynności. Opuściłam pomieszczenie i zaczęłam się kierować w stronę sypialni. Gdy weszłam po pomieszczenia od razu moje oczy przykuło idealnie pościelone łóżko. Mimowolnie na moje usta wpadł uśmiech. Niby taki mały gest a cieszy. Podeszłam do wielkiej szafy z której wyciągnęłam świąteczne leginsy i białą koszulę i znów wróciłam do łazienki gdzie ubrałam się umalowałam i uczesałam. Gdy wyszłam z łazienki mój nos poczułam intensywny zapach kawy. Podążyłam za zapachem który zaprowadził mnie do kuchni. Przekroczyłam próg pomieszczenia i zobaczyłam stojącego przy kuchence Harry'ego. Podeszłam do niego i objęłam w pasie.
- Jesteś na mnie bardzo zły? - Spytałam bardziej się do niego wtuliłam. Ten odwrócił się tak, że znalazłam się w jego ramionach.
- Nie nie jestem. - Powiedział i cmoknął mnie w czoło.
- Jedziesz dzisiaj do Homels Chapel, prawda? - Zapytałam dalej pozostając w jego objęciach.
- Tak i przyjadę jutro rano po Ciebie i pojedziemy razem. - Pocieszył mnie składając pocałunek na moich ustach.

- Jak dla mnie to trzeba podać dwadzieścia mililitrów insuliny. - Poradziłam młodszemu koledze, który tak jak ja został wkopany w dyżur w święta. Uśmiechnęłam się i odeszłam do swojego gabinetu by chwilę odpocząć. Całe cztery godziny w ciągłym ruchu bez ani chwili przerwy. No cóż niektórzy potrzebują pomocy. Szłam długim korytarzem aż w końcu zatrzymałam się przed drzwiami z napisem "21". Chwyciłam klamkę i pociągnęłam w swoją stronę. I to co tam zobaczyłam całkowicie mnie zszokowało. Stoi tam Harry z prezentem w ręce a za min moje biurko zazwyczaj pokryte papierami było ślicznie przystrojone ozdobami świątecznymi.
- Wesołych świąt kochanie! - Powiedział podchodząc do mnie i składając na moich wargach namiętny pocałunek.

- Ale jak? Co? Nie miałeś jechać do...

- Co miałem to miałem, ale jestem tutaj! Chyba, że się nie cieszysz to mogę sobie pójść. - Powiedział i zwiesił głowę w dół.

- Nie! - Krzyknęłam na co on podniósł swoją głowę i szeroko się uśmiechnął. Złapał mnie w tali i przyciągnął do siebie.

- To dobrze bo i tak bym sobie z tond nie poszedł. - Wyszeptał i wbił się w moje usta. Pocałunek trwał by pewnie dalej ale przerwał go odgłos burczenia mojego brzucha. Oderwałam się od niego i z wstydem spuściłam wzrok. A on tylko zaśmiał się pod nosem.

- Choć głodomorze! - Powiedział i znów się zaśmiał a na moje policzki wpłynął rumieniec. To niesamowite. Jesteśmy ze sobą mniej więcej rok a ja dalej rumienie się na niektóre jego odzywki i zachowania. Mam nadzieję, że to wkrótce zniknie.

- Wiesz może nie mam dwunastu potraw ale mam za to...- Powiedział otwierając dość duże pudełko.

- Pączki? - Spytałam zdziwiona.

- Tak a co? Przecież je uwielbiasz. - Powiedział z wyraźnie zdziwioną miną.

- Nie dalej je uwielbiam.

- To proszę. - Powiedział i podał mi paczkę a ja wyciągnęłam z jeden przysmak. I usiadłam na swoim fotelu. Zamknęłam oczy i wgryzłam się w smak ciasta. Poczułam nagle te duże znajome dłonie na moich barkach. Zaczął powoli masować moje zmęczone mięśnie. Po mruknęłam z rozkoszy chwili. Gdy nagle do gabinetu weszła jedna z pielęgniarek. I chyba już miała coś powiedzieć, ale zrezygnowała. Ja szybko wstałam.

- Tak? Coś się dzieje? - Spytałam.

- Nie, właściwie to nie. Chciałam tylko powiedzieć, że ta pani z czwórki urodziła dziewczynkę i to zdrową. - Powiedziała z uśmiechem.

- To ta Pani której pomagam? - Spytałam dla upewnienia.

- Tak to ona.

- To proszę jej pogratulować i powiedzieć, że za niedługo przyjdę. - Powiedziałam a ta w odpowiedzi tylko kiwnęła głową i wyszła. Ja znów opadłam na fotel. Harry kontynuował poprzednią czynność. Gdy usłyszałam nad głową jego głos.

- A może my też sprawimy sobie taką małą istotę? - Wyszeptał mi do ucha na co ja się zaśmiałam.

Może jednak te Święta nie będą najgorsze?