Larry

I tym razem Larry który jest wspólnym dziełem Gumiżelka i tajemniczej osoby. Pomysł narodził się na lekcji polskiego bo a z resztą nie ważne i tak was to chyba nie obchodzi ale proszę.

Harry i Louis są najlepszymi przyjaciółmi od czasów X-Factoru.

Przyjaciele nie do rozłączenia po prostu brać przykład z nim garściami jak

to się mówi pa puszki nie rozłąki.

Jak jedno to i drugie ale ich przyjaźń stoi pod znakiem zapytania

gdy w ich życie wdziera się dziewczyna Louis'a - Eleanor

Chłopcy postanowili się spotkać...

H: Cześć

L: Cześć - od powiedział mi Lou a ja się sztucznie uśmiechnąłem co chyba było widać bo po chwili zapytał. - Co się stało? Wyglądasz na smutnego.

H: Moja mama wyjechała w daleką delegację. Ojciec dawno już zmarł. A ty mój jedyny przyjacielu wolisz spotykać się z swoją dziewczyną niż ze mną - powiedziałem dość spokojnie bo we mnie aż buzowało od złości może dlatego też, że byłem aż tak smutny, że nie umiałem już pokazać innej z emocji już sam nie wiem?

L: O jesteś nie wiedziałem co czujesz myślałem, że cały czas ten spotykałeś się z Liam'em.

H: To ty nic nie wiesz?!?!?! Liam wyjechał do swojej rodziny i wróci dopiero jak zacznie się następna trasa. Na początku jakoś sobie radziłem ale teraz nie odpisuje na nic nawet na głupiego smsa.

L: To spotkajmy się jutro tam gdzie zawsze- powiedział i przytulił chłopaka.

Następnego dnia mieli się spotkać pod dużym drzewem

w parku do którego zawsze przychodzili razem.

Jak przyszedł Harry nikogo jeszcze nie było

pomyślał, że jeszcze za wcześnie bo byli umówieni

na 18 a było za dziesięć 18.

Harry czekał siedząc pod drzewem te 10 minut.

Nikt nie przyszedł. Czekał godzinę.

Czekał dwie. Nikt nie przyszedł.

Pewnie jak zawsze dziewczyna ważniejsza od kumpla. Wstałem i poszedłem w stronę mojego domu. Po prodzę postanowiłem wejść do Mack'a na jakiegoś hamburgera czy coś. Wszedłem i co zobaczyłem? Louis'a i Eleanor całujących się przy kasie. Jum nie wytrzymałem i wybiegłem z niego by jak najszybciej znaleźć się w domu.

Harry był strasznie rozczarowany, bo jego przypuszczenia

się potwierdziły. Chociaż były to tylko głupie przypuszczenia

to nie chciał by się sprawdziły.

Nazajutrz Harry obudził się i poszedł jak co rano zrobić sobie

śniadanie. Tak na poprawę humoru postanowił

zrobić sobie naleśniki. Właśnie wycierał patelnię gdy zadzwonił

dzwonek do drzwi. Hazza z patelnią w ręce poszedł

otworzyć drzwi za którymi ujżał Louis'a.

H: Czego chcesz? - odezwałem się do niego wściekły.

L: Przeprosić, na prawdę nie chciałem cię wykołować ale no El poprosiła mnie o to bym pomógł jej kupić sukienkę zgodziłem się bo było sporo czasu a...... - przerwałem mu.

H: Wiesz co?! Bezczelny jesteś wystawiasz mnie, całujesz się z nią na moich oczach wtedy gdy powiniśmy my się razem świetnie bawić a teraz przychodzisz tu jak nigdy nic i przepraszasz wiesz co.

L: Ale...

H: Nie koniec!!! - Krzyknąłem i walnąłem go patelnią w łeb tak, że aż się ugiął a potem zamknąłem mu drzwi przed nosem.

Louis zrezygnoany i zaskoczony zachowaniem przyjaciela

wrócił do swojego domu by to wszystko sobie przemyśleć.

A Hazza zaczął się poważnie zastanawiać co zrobił.

"Trzy dni później"

Louis od tych trzech dni non stop dzwoni i sms'uje do przyjaciela

on nie dobiera i nie odpisuje. Jest smutny i załamany

tak samo Harry. Obydwoje czują w sobie pustkę i samotność

brakuje im sobie nawzajem. Tej pustki nie może wypełnić nikt inny.

Nie chętnie stałem. Spojżałem na wyświetlacz 30 nieodebranych połączeń  i 15 wiadomości tekstowych wszystkie od Louis'a. Szybko usunąłem je wszystkie i powędrowałem do kuchni zrobić sobie śniadanie. Po zjedzeniu kanapek poszedłem do łazięki. Gdy z niej wyszedłem usłyszałem dzwonek do drzwi. Pomyślałem, że to listonosz bo czekałem na list. Otworzyłem je i zobaczyłem Louis'a. Nie myślając i nic nie mówiąc zamknąłem drzwi. I poszedłem do salonu włączyć sobie TV. Louis coś krzyczał, że przeprasza ale jak dla mnie to to nie miało żadnego znaczenia bo i tak mu nie przebaczę.

I tak cały dzień Harry prze siedział przed telewizorem a Louis

przed jego domem krzycząc, że mu strasznie

głupio i, że przeprasza.

Było już po 23 postanowiłem iść już spać. Jeszcze wyjrzałem przez okno by zobaczyć Louis nadal tam jest i faktycznie siedział na wycieraczce. Postanowiłem się tym nie przejmować bo on olał mnie już nie jeden raz. Więc położyłem się i zasnąłem.

Obudziłem się w nocy coś mi nie dało spać. Popatrzyłem się na zegarek było dobrze po trzeciej w nocy. Postanowiłem sprawdzić czy Lou jest jeszcze pod domem czy się poddał. Wyjrzałem za oko i był tam siedział skulony pod moimi drzwiami. Wyglądał jak jakiś żul. Postanowiłem zakończyć to raz na zawsze.

Jest już po trzeciej w nocy nie śpię i jest mi zimno. Ale nie poddam się bo nie mogę się poddać. Nagle usłyszałem, że drzwi za mną otwierają się. I ujżałem w nich Harry'ego. Szybko wstałem i zacząłem przepraszać.

L: Proszę daj mi.... - przerwał mi.

H: Ciii.  Już dobrze - powiedział i okrył mnie kocem i mocno przytulił.

L: A i jeszcze jedno zerwałem z Eleanor ona nie była w moim typem.

H: To teraz już mogę zrobić to co zawsze chciałem - pocałował mnie.

I tak właśnie Harry i Louis najlepsi przyjaciele naprawili

to co między nimi było i nie są już najlepszymi

przyjaciół mi znaczy dalej są ale  łączy

ich coś więcej uczucie które

jest przeciwięstwem smutku

czyli naj prawdziwszą miłością.



Przepraszamy za błędy.
I mamy wielką groźbę o komentarze
bo jest to dla nas bardzo ważne
więc bardzo prosimy bo
to nas na prawdę
motywuje do dalszego działania <69