Imaginy o One Direction: Summer Love cz. II

Szybkim krokiem zeszłam z schodów i z wielkim uśmiechem zaczęłam kierować w stronę budynku lotniska. Już z daleka w oczy rzuciła mi się moja torba. Przyspieszyłam trochę kroku by następnie zdjąć ją z ruchomej taśmy. By następnie spokojnie mogłabym zacząć się kierować w stronę postoju taksówek.
Po wyjściu z taksówki to co zboczyłam przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Budynek jest ogromny, z dużą ilością okien, które idealnie pasują do zewnętrze dekoracji budynku. Nie zwlekając na nic, szybko zapłaciłam kierowcy, który zdawał się być bardzo miły i chwytając za rączkę od mojej torby udałam się w stronę recepcji. Wewnątrz też przyciągnęło moją uwagę. Brąz idealnie łączył się z bielą sufitu, płytek na podłodze i innymi detalami. Panuję tu wspaniała atmosfera i jestem przekonana, że będę się tu świetnie czuła. Podeszłam do wielkiego blatu nad którym wisiał napis "Recepcja"
- Witamy w hotelu Fontainebleaw Miami Beach*. - Przywitała mnie rudowłosa kobieta, około pięć lat starsza ode mnie.
- Dzień dobry, miałam rezerwacje pokoju w państwa hotelu na nazwisko (t.n.). - Powiedziałam z uśmiechem.
- Tak oczywiście, poproszę tylko pani dokument tożsamości. - Powiedziała a ja oczywiście przygotowana na wszystko wyciągnęłam malutką plastikowy prostokąt z małej kieszonki mojej torebki i podałam kobiecie. Ta szybko zaczęła coś wpisywać i już po chwili oddała mi moją własność wraz z kartą magnetyczną, służącą zapewnię do otwierana drzwi mojego hotelowego pokoju.
- Dziękuję. - Odpowiedziałam.
- Ja również i życzę miłego pobytu. - Powiedziała a ja zaczęłam kierować się do windy, która ma za zadanie wyprowadzić mnie na trzecie piętro gdzie najprawdopodobniej będę miała swój pokój. Po chwili drzwi się otworzyły i przede mną znalazła się tabliczka informująca, że pokoje od dwieście do dwieście pięćdziesiąt są w prawą stronę a od dwieście pięćdziesiąt w lewą stronę. Popatrzyłam się na kartę na której widniał napis 223. Bez wahania skręciłam w prawą stronę i zaczęłam szukać właściwego numeru.
218.....
219.....
220.....
221.....
222.....
I w końcu 223. Odłożyłam torby przed drzwiami i energicznym ruchem przejechałam kartą wzdłuż czytnika, który dwukrotnie zapikał i po naciśnięciu klamki drzwi się otworzyły. Chwyciłam wszystkie swoje rzeczy i weszłam do środka i to co zobaczyłam troszkę mnie przeraziło. Całe wnętrze było zaprojektowane w męskim stylu. Zostawiłam rzeczy i weszłam dalej. Samochody, piłki, piwo o co tu chodzi? Na stole zauważyłam karteczkę. Szybko ją chwyciłam i bez zastanowienia zaczęłam czytać.

Witamy Panie Horan w naszym hotelu.

Mamy nadzieje, że będzie się

Panu u nas podobało i mile spędzi

Pan u nas swój czas. Mamy do dyspozycji.......

Za raz za raz! Jaki pan?! Jaki Horan?! Co to za chora pomyłka. Nie zbaczając na nic szybko wraz z listem w ręku zbiegłam po schodach w stronę recepcji. Gdzie stał jakiś blondyn i wrzeszczał na tą panią z recepcji, która nerwowo próbowała się do kogoś dodzwonić. Za raz za raz to ten blondyn z samolotu. Czyżby on też wybrał się na wakacje i to do tego samego hotelu co ja? Dobra to nie jest w tym momencie takie istotne, teraz liczy się, że dostałam jakiś obcy pokój rzekomego Horan'a.
- Przepraszam bo nastąpiła jakaś pomyłka, dostałam nie ten pokój co powinnam. Dostałam pokój jakiegoś Pana Horan'a. - Powiedziałam do jakiegoś mężczyzny, który najprawdopodobniej zastępował tą kobietę, która załatwiała sprawę blondyna.
- Proszę pokazać list. - Powiedział szatyn a ja podałam mu kartkę. Ten uważnie ją przeczytał i podszedł do kobiety i powiedział jej coś na ucho. Ta tylko spojrzała się na mnie i na blondyna. Szatyn z powrotem stanął na przeciwko mnie.
- Proszę podejść do mojej koleżanki ona Pani wszystko wytłumaczy. - Powiedziała a ja troszeczkę zdziwiona podeszłam w wskazane miejsce.
- Proszę Państwa powstało małe nie porozumienie i omyłkowo państwa pokoje zostały zmienione. - Powiedziała.
- Co to znaczy zamienione? - Dopytywał się blondyn.
- To znaczy, że Pan, Panie Horan dostał kluczyki do pokoju Pani (t.n.). A Pani (t.n.) do Pana pokoju. - Odpowiedziała mu.
- To co teraz będzie? - Spytałam i wtedy wzrok rzekomego Horan'a powędrował na mnie. Chyba mnie rozpoznał bo na jego twarzy pojawił się wielki uśmiech.
- Myślę, że nie będziemy robili problemu i po prostu się zamienimy. - Powiedział uśmiechając się do mnie jeszcze bardziej.
- Myślę, że to dobry pomysł. - Powiedziałam.
- Dobrze, to mam nadzieje, że już sobie państwo sami poradzą i przepraszamy za nie porozumienie i w ramach przeprosin proszę oto bilety na spektakl, który odbędzie się w naszym hotelu. - Powiedziała w wręczyła nam po kopercie, w której zapewnię znajdowały się bilety.
- Dziękuję. - Powiedzieliśmy równo na co na naszych twarzach pojawił się uśmiech.
- To idziemy? - Zaproponował a ja skinęłam głową, na znak, że się zgadzam. Powoli zaczęliśmy się kierować w stronę windy. Gdy drzwi od niej się zamknęły usłyszałam jego nieziemski głos.
- Mówią, że za pierwszym razem to przypadek a za drugim to już przeznaczenie. A tak w ogóle to jestem Niall. - Powiedział i wyciągnął w moją stronę rękę.
- A ja (t.i.). - Odpowiedziałam i lekko uścisnęłam jego rękę.
- Miło Cię poznać. - Powiedział wychodząc z windy.
- Mi Ciebie również. - Odpowiedziałam.
- To jaki jest numer mojego pokoju?
- 223, a mojego?
- 222. - Odpowiedział i sama nie wiem czemu ale zaczęliśmy się śmiać.
- To o nie wiele się pomylili. - Powiedziałam wchodząc do otartego pokoju Niall'a z zamiarem wzięcia swoich rzeczy.
- Czekaj pomogę Ci. - Powiedział i chwycił walizkę wraz z torbą i przeniósł ją pod drzwi pokoju numer 222 który dzieli zaledwie długość korytarza.
- Dziękuję. - Powiedziałam, gdy ten zaczynał barć swoje bagaże.
- Nie ma za co i do zobaczenia. - Powiedział wychodząc.
- Do zobaczenia. - Odpowiedziałam i runęłam na łóżko. Popatrzyłam się w stronę okna i zobaczyłam przepiękną plaże, aż od razu chce się wyjść i popływać. Szybko wstałam i zaczęłam się rozpakowywać by zdążyć jeszcze dzisiaj coś zobaczyć. Ogarnięcie tego wszystkiego nie zajęło mi tak długo. Więc chwyciłam telefon i kartę do pokoju i zaczęłam się kierować w stronę wyjścia. Pociągnęłam za klamkę i zobaczyłam tam....

_______________________________________
*Istnieje taki hotel na Florydzie, więc
ta nazwa nie jest wymyślona